Sabahlara söndürülmüş geceler
Var kül tablamda
Bomboş buz gibi bakışlar
Aynadaki benin gözünde
Kaçıncı gece kaçıncı sabah
Oldu bilmiyorum
Ama saymayı bıraktım çok öncesinde
Devirdim günleri belki de ayları
Sözlerim anlamsız gelir oldu kendime
Sen mutlu oldun mu sanki gittin de
Belki de bencillik benimki
Sevmek seni ama bırakamamak
Yollara bakıp ağlamak
Suskun kalamamak seni görünce
Belki mutlusun öylece
Benden uzak benden habersiz
Dedim ya belki de bencillik benimkisi.
Sabahları uyanıyorsun sen belki de
Benim gibi yeni uyuklamıyorsun
Belki de rahatsın yatağında
Yalnız ya da değil
Ama ben rahat değilim
Buz gibi yatağımda
Dedim ya bencillik belki de benim ki
Belki de sen çoktan unuttun beni…